Teatr Maska - "Calineczka"

Teatr Maska w Rzeszowie serdecznie zaprasza w najbliższą niedzielę, 9.02.2018, o godzinie 16.30 na spektakl oparty na motywach baśni Hansa Christiana Andersena “Calineczka” w reżyserii Daniela Arbaczewskiego

reżyseria: Daniel Arbaczewski

scenografia: Dariusz Panas

muzyka: Hubert Prygies

choreografia: Marta Bury

premiera: 2 października 2016 r.

Obsada: Henryk Hryniewicki, Malwina Kajetańczyk, Tomasz Kuliberda, Robert Luszowski, Ewa Mrówczyńska, Kamila Olszewska, Andrzej Piecuch

Ta historia zaczęła się od magicznego ziarenka. To z niego wyrósł piękny kwiat, w środku którego znajdowała się jeszcze piękniejsza dziewczynka. Była ona tak mała, że płatek róży służył jej za kołdrę, a łupinka orzecha była jej kołyską.

Calineczka, bo właśnie o niej mowa, wiodła szczęśliwe życie  do czasu, gdy została porwana przez pewną ropuchę, poszukującą żony dla swojego syna.

W ten sposób rozpoczęła się wielka podróż niewielkiej dziewczynki w poszukiwaniu szczęścia i własnego miejsca na świecie…

„Opowieść o maleńkiej Calineczce to jedna z pierwszych historii, które przedstawiamy naszym dzieciom. Jest jak drzwi do świata baśni, a raczej jak dziurka od klucza, przez którą tylko ci najmniejsi mogą się prześlizgnąć. 

Z jednej strony to historia bardzo gorzka, biorąc pod uwagę kolejne straty, niedole i porwania (dosłownie) naszej bohaterki, z drugiej bogata w przygody, poznawania, zdziwienia  i zachwyty nad światem w makro i mikro skali.

To zestawienie działa jak silny zastrzyk do pobudzenia wyobraźni najmłodszych, kiedy to, utożsamiając się z tycią dziewczynką, porównują swoje i jej doświadczenia. W obu przypadkach wszystko wokół jest wielkie, nowe i interesujące.

Większy i silniejszy decyduje, co jest dla nas dobre a co nie, a jednocześnie otacza nas opieką i prowadzi za rękę. 

Odruchowo szukamy kontaktu z tymi, którzy są nam równi wzrostem, wiekiem, doświadczeniem, ale jak się okazuje, to wcale nie daje gwarancji, że będzie prościej i wygodniej.

Nasza opowieść to zabawa formą, ruchem i  dźwiękiem, tworzonym na żywo na scenie. Zamiast słów postanowiliśmy komunikować się z widzami za pomocą obrazów. Działają one trochę jak lustro, w którym maluchy mogą się przejrzeć.

Nie mamy zamiaru dawać lekcji, co jest dobre a co złe, co wolno a czego absolutnie nie. Przygotowaliśmy worek emocji, który każdy widz może zabrać ze sobą do domu, a gdy tylko go otworzy - za miesiąc, rok czy dwa - znów zatęskni za wizytą w teatrze.”